Uitspraken van promovendi.

• Robert-Jan is in de lange periode dat we elkaar kennen, niet alleen een goede docent gebleken maar ook een vriend en inspiratiebron. Mede doordat hij altijd weer andere perspectieven in de onderwijskundige onderzoekswereld wist en weet te brengen. Frank de Jong (1992)
• Hij stond in Nederland aan de wieg van onderzoek naar zelfregulatie in leerprocessen, dat sindsdien een hoge vlucht heeft genomen. Jan Vermunt (1992)
• De conclusie is gerechtvaardigd dat de ideeën van Robert Jan nog steeds doorklinken in het onderzoek en het onderwijs waarbij ik betrokken ben. Dit geldt in mijn optiek overigens niet alleen voor mij maar ook voor vele andere onderwijsonderzoekers en docenten in Nederland en daarbuiten. Harm Biemans, (1997)
• Hij pikte trends  op en was in staat om ze te verbinden met de praktijk; hij had energie voor tien en was altijd bereid om mee te schrijven; als je een schrijfafspraak met hem maakte, kwam hij die na; als het ‘erom spande’ kon je bij hem terecht om ‘gaatjes dicht te rijden’; hij was altijd betrouwbaar en evenwichtig. Kortom, je weet wat je aan hem hebt en hij denkt altijd ‘op’ – eigenlijk nooit ‘af’. Jos Zuijlen, (1999)
• Hoe leren nu het beste verloopt, waarom het de een gemakkelijker afgaat van de ander, hoe je het optimaal vormgeeft; het zijn vragen die mijn nieuwsgierigheid altijd geraakt hebben. In Robert-Jan resoneerde die liefde voor leren. Hij hielp woorden te vinden, inspireerde met nieuwe gedachten en uithoeken en voegde er de passie voor onderzoek aan toe. Manon Ruijters (2006)
• Echter, hij stimuleerde ook mijn basisdiscipline, de organisatiekunde, te verbinden met de inzichten vanuit het leren en hiermee te komen tot nieuwe concepten en ideeën. Het is jammer dat hij ons gaat verlaten. We hebben vooral in de huidige tijd waarin wetenschap vaak draait om publicatielijstjes en trends inspirerende voorbeelden en leermeesters nodig. Rob Blomme, 2003
• Mijn eigen nieuwsgierigheid stond en staat nog steeds voorop, NIET de discipline en NIET de instituties waarin deze gepraktiseerd wordt. Dat was een centrale les van Robert-Jan: wetenschap is nieuwsgierigheid. Sanne Akkerman, 2006.
• Tijdens mijn eerste werkweek bij Anja Doornbos op de kamer in Nijmegen, kwam ik Robert Jan na een paar dagen tegen. Hij had weinig tijd, maar kwam even binnen en legde een boek op mijn tafel met het verzoek om dat maar eens te gaan lezen. Het was de nieuwste ontwikkeling op het gebied van sociaal leren en dit zou bij mijn onderzoek goed van pas komen. Het boek was van Etienne Wenger en heette Communities of Practice: Learning, meaning, and Identity. Met deze korte interventie zette Robert Jan mij direct op het goede spoor. Maarten de Laat (2006)
• This all means that we need an open-mind, believe in possibilities and show readiness for welcoming the unknown much in the same way as Robert-Jan has approached the learning sciences.  Äli Leijen, 2008
• Robert-Jan is een visionair, iemand ook met een neus voor wat er in de praktijk speelt, wat door de wetenschap zou moeten worden opgepakt. Lia Voerman, 2014.
• Wat is dat toch? Terwijl ik aan het zwoegen ben, schud jij alles uit je mouw. Alles gaat je gemakkelijk af, zo lijkt het. Nee, zo is het. Jij hebt geleerd om er op je gemak naar te kijken. Je hebt jezelf gemakkelijk leren geleerd. Zelfs dat ging je gemakkelijk af. Makkie!! Ton Biessels