Ron Steenkist, tandheelkundige

Wat een nalatenschap: Lerende Organisaties 2.0
Door Ron Steenkist, voormalig praktijkhouder Tandheelkunde Nellestein
Wat een prachtig werk heeft Robert-Jan Simons geschreven met Lerende Organisaties 2.0.
Dit boek mag met recht een legacy worden genoemd.
Vanuit alle mogelijke academische invalshoeken wordt het begrip ‘lerende organisatie’ onderzocht
en uitgediept. Voor mij, praktijkhouder met een team van dertig medewerkers, passeerden vele
inzichten die me opnieuw aan het denken zetten.
Natuurlijk, een tandartspraktijk is slechts een klein MKB-bedrijf, maar toch herkende ik verrassend
veel.
Simons maakt gul gebruik van metaforen om zijn inzichten kracht bij te zetten. Soms voelde dat
voor mij wat beschouwelijk en zakelijk – alsof hij de metaforen netjes op een rij zet, maar ze nog
niet helemaal laat dansen.
Met een snufje extra emotie of een vleugje storytelling zouden ze nóg meer tot leven komen en
misschien zelfs als kleine rustpunten in het academische geweld kunnen dienen.
Toch blijven bepaalde anekdotes me helder bij.
Zo is er de evolutionaire bloedband met voetbalicoon Rinus Michels – je zou bijna zeggen: lerend
leiderschap zit in de genen.
Ook de theaterervaringen met neef Johan Simons waren inspirerend: het credo “ontdek jouw
verhaal, kies je stijl en laat je acteurs schitteren” geldt eigenlijk net zo goed in een behandelkamer
als op een toneelvloer.
En dan de bespiegelingen tijdens een conferentie in IJsland, waar de auteur reflecteert op robots en
AI in de zorg: technologie kan veel, maar zonder empathie en vakmanschap bevinden we ons op
glad ijs, zeker in IJsland.
Al met al is Lerende Organisaties 2.0 een robuust en veelzijdig werk.
Het combineert theorie, cultuur, systeem en technologie tot een geheel dat zowel academische
wereld, de corporate wereld als het MKB veel te bieden heeft.

Mijn enige wens? Dat de metaforen in een volgend werk net wat meer theater meekrijgen. Want
wie leert, mag ook glimlachen.